کلاس های گروهی آواز

از سه تار خود چگونه نگهداری کنیم؟ ۱.ساز سه تار را در محیط های مرطوب و خیس قرار ندهید. ۲.ساز سه تار را در مجاورت نور خورشید، حرارت و مکان های گرم نگذارید. ۳.همیشه ساز سه تار را در جعبه یا کاور بگذارید. 4.ساز را آویزان کنید و از خوابانیدن آن روی زمین خود داری نمائید.(اگر ساز آویزان باشد گرانیگاهش بر زمین عمود خواهد بود و نیروی جاذبه ی زمین اثری بر روی دسته ی ساز نمی گذارد) ۵.کوک ساز سه تار حتما مطابق نت سی بمل دیاپازون کوک نمائید تا به دسته ی ساز فشاری وارد نشود. (سیم اول سه تار نیم پرده پائینتر از دیاپازون یعنی سی بمل کوک میشود ولی در اجرا و نت نویسی نت دو خوانده و اجرا میشود) ۶.اگر قرار است دستگاه خاصی را به سه تار اجرا کنید، از یک ماه قبل کوک ساز را روی همان دستگاه قرار داده و تغییر ندهید۰(حاصل این کار این است که ساز به آن کوک مورد نظر عادت کرده هم لحن بهتری میدهد هم موقع اجرا از کوک خارج نمیشود) ۷.در جعبه ی ساز نم گیر بگذارید. ۸.با دست کثیف مخصوصا چرب ساز سه تار نزنید.(پرده های ساز از بین میروند) ۹.اگر از ساز سه تار مدتی استفاده نکنید، صدای آن میخوابد پس حتما چند وقت یک بار با ساز بنوازید. برای ثبت نام در دوره های آموزش سه تار در آموزشگاه موسیقی داروک، با تلفن های تماس آموزشگاه در تماس باشید.

اگر قصد اقامت در مناطق خشک و کویری ایران را دارید شرایط جوی صدمه ای به سازتان نخواهد زد اما اگر تصمیم به سفر در مناطق شمالی کشور که دارای آب و هوای مرطوب و بارانی است را دارید همراه بردن هرگونه ساز خصوصا ساز تار بدلیل فیزیک پوستی-چوبی آن دچار آسیب های جدی خواهد شد.بهتر است نکات توصیه شده فوق را در این ایام به منظور حفظ کیفیت صدایی سازتان رعایت نمایید. گاها همراه نداشتن ساز و نگهداری مناسب آن در منزل بهتر از بردن ساز و در نتیجه آسیب زدن به آن خواهد بود. برای خرید یک سه تار خوب به نکات زیر توجه کنید: چوب سه تار از درخت توت باشد. رگه های درشت صفحه به سمت سیم بم باشد. فاصله ی سیم تا دسته ی ساز کم باشد تا حدی که موقع اجرا سختیه سیم را حس نکنید. صدای پائین دسته با بالا دسته همخوانی داشته باشد. صدای سیم دوم مفهوم باشد و حالت گنگی نداشته باشد. در اجرای سیم بم.سیم کاملا نرم و صدایی طبیعی داشته باشد. صدای همه ی سیمها دنبال هم باشد یعنی با هم همخوانی داشته باشد و در گوش دادن تفکیک سیمها سخت باشد. بلند بودن صدای ساز دلیلی بر خوب بودنش نیست. با یک مضراب ویا حتی بدون زدن مضراب باید بتوانید چندین نت را به راحتی و با طنین خوب اجرا کنید. در اجرای تکنیک ناله ی ساز(ویبره) هیچ مشکلی نداشته باشید. بعد از کوک کردن ساز تک تک پرده ها را امتحان کنید که در اصطلاح گز نزند. دسته ی ساز نه کلفت و نه زیادی نازک باشد که البته بستگی به دست خودتان دارد. ساز از نظر وزنی سبک باشد. سازی که زیاد رنگ شده باشد فقط قشنگ است و احتمال دارد که صدای خوبی نداشته باشد. رنگ ساز هرچه روشنتر باشد بهتر است .هم اگر عیبی داشته باشد پیداست و هم از نظر روانشناسی مثبت است. آخرین خصوصیت ساز خوب این است که زیبا باشد.

برای جلوگیری از پوسیدگی و برجا ماندن هارمونی ساز سه تار باید نکاتی را در نظر گرفت. تغییر فصول منجر به ایجاد تغییرات بنیادی در سازها و باطبع نوع صدا دهی ساز خواهد شد. هر فصل با تاثیرات اقلیمی خویش در محیط اطراف در درجه اول برای نوازنده منجر به تغییرات فیزیکی در نوع صدای ساز خود خواهد شد. ازین رو توصیه هایی برای حفظ کیفیت فیزیکی ساز در شرایط متفاوت آب و هوایی شده است که در این جا سعی خواهیم کرد با آغاز تغییرات جوی بسته به نوع شرایط آب و هوایی و اقلیم موجود شرایط بهینه نگهداری از ساز( خصوصا تار و سه تار) را برایتان شرح دهیم. معمولا آب و هوای معتدل بهاری یکی از شرایط ایده آل جوی برای سازهایی با فیزیکی همچون تار می باشد. بارش های پراکنده و نه چندان مداوم بهاری در کوتاه مدت ممکن است موجب افزایش سطح رطوبت منطقه و از طرفی وجود ابرهای پراکنده و وزش های مداوم باد و جریانان هوایی منجر به سطح ناپایدار رطوبت و حفظ شرایط متعادل خواهد شد. پس نتیجه میگیریم که در سازهایی مانند تار که با مشکل اصلی افت پوست کاسه در فصول سرد و یا گرم سال موجه هستند این امر کم تر مشاهده خواهد شد.البته توصیه می شود که همواره پس از طی زمان نوازندگی و تمرین ساز خود را در کاور مخصوص نگهداری نمایید. در فصل بهار با شروع تعطیلات ابتدایی سال بسیاری قصد سفر می کنند. همراه بردن ساز برای جلوگیری از تنبلی دست و انجام تمرینات روزانه اگرچه مفید می باشد اما از حمل مناسب ساز در کاور مخصوصی که ضد ضربه و محکم می باشد اطمینان حاصل نمایید.قرار دادن ساز در کنار ظروف و وسایل دیگر بدون پوشش محافظ منجر به آسیب هایی به ساز شما خواهد شد.

ابتدا سركليد ها بررسي مي كنيم . بعد وزن را و بعد نتهاي ميزان را. سپس وزن خواني قطعه به همراه پا زدن. چند بار وزن خواني مي كنيم در اين ميان چيزهايي را از لابه لاي قطعه كشف مي كنيم مثلا اين نت "فا" را من در بالا دسته ندارم و بنابر اين بايد كل جمله را در پايين دسته اجرا كنم. اين نكات را با مداد بر روي كاغذ نت ياداشت ميكنيم. (پاك كن و اتود هميشه و همه جا بايد به همراه نوازنده باشد.) بعد از اين كارها انگشت گذاري ها و مسير نوازنگي را بررسي و تخيل مي نماييم. در واقع ابتدا تخيل مي كنيم بعد ساز مي زنيم . اين روش به مراتب مفيد تر از زماني است كه از همان ابتدا ساز بزنيم. بهترين كار قبل از مضراب زدن اين است كه ساز را بگيريم و بدون مضراب زدن انگشت گذاري نماييم تا جاهاي مختلف مشخص گردند. وقتي همه چيز واضح شد ، ديگر كاغذ نت غريبه نيست و حكم آدرس آشنا را دارد. حالا نوبت ساز زدن با مضراب است. براي مضراب زدن هم ابتدا با سرعت پايين و كند مي زنيم. براي عود چون پرده ندارد ابتدا جاي دقيق انگشتها را مشخص مي كنيم تا جلوي فالشي ها رابگيريم بعد يا سرعت پايين مضراب مي زنيم و كم كم سرعت را بالا مي بريم تا به تمپوي لازم برسيم سپس روي ديناميك كار مي كنيم و در انتها حس را مي سازيم. براي قطعات با تكنيك بالا بعد از گرم شدن دست ، قطعه را ميزنيم ابتدا با فشار زياد انگشتان ، به شكل مصنوعي و با فشار زياد. اين كار هم باعث تقويت ماهيچه ها مي شود و هم به شكل گيري سريعتر سيناپس هاي مغز كمك ميكند. با مترونم سرعت را كم كم و طي چند روز بالا مي بريم. فراموش نکنیم که فطعه را باید میزان به میزان فرا گرفت و پیش رفت و تا حل نشدن مشکل یک میزان هرگز وارد میزان بعدی نشویم.

تقسیم بندی بالا را بر مبنای زمان تمرین در روز تقسیم می کنیم مثلا اگر قرار است دو نوبت و یا بیشتر در روز تمرین بنماییم این تقسیم بندی را در همه این وعده های تمرینی انجام می دهیم. همچنین زمانهای فوق را بر مبنای زمانی که در اختیار داریم به دست می آوریم و تقسیم بندی زمانی هر کسی در طول هفته و ماه تغییر پیدا می کند. نکته ۱ : برای اینکه سیناپس ها در مغز به خوبی تشکیل شوند باید تمرینهای روزانه را انجام دهیم. اثر کار مداوم به مراتب بیشتر از تمرینات طولانی و منقطع است. نکته ۲ : در اتاقتان سازتان را جمع نکنید. به نحوی که هر زمان که از کنار آن رد می شوید بتوانید به راحتی آن را به دست بگیرید و بنوازید. نکته ۳ : هر جلسه تمرین باید کل عمر نوازندگی ما را به تصویر بکشد. اگر از اول قطعات سریع و چهار مضراب بزنیم به دست آسیب می رساند. نکته ۴ : به موازات تمرین عملی یکی از مواردی که در پیشرفت نوازندگی تاثیر زیادی دارد نقش تخیل در هنگام شنیدن نوازندگی دیگران است. نوازندگی دیگران را باید تخیل کنیم . همچنین در جواب آواز . برای این کار باید شنیدن حرفه ای موسیقی را یاد بگیریم و تمرین کنیم. باید یک قطعه موسیقی را هنگام شنیدن تخیل کنیم. (کتاب جهان هولوگرافیک ترجمه داریوش مهرجویی کتاب مفیدی است برای پی بردن به تاثیر بالای تخیل در پیشرفت عملی کار) روزی که انرژی کافی برای تمرین نداریم چه کنیم؟ جواب یک چیز است : تمرین. یعنی باید با تمرین حال خوب را فراخوان کنیم و آن را جایگزین حال بدمان کنیم. ابتدا از تمرینهای ساده شروع کنیم و به تدریج که حال بهتر می شود و سطح انرژی بالا می رود تمرینات را سخت تر کنیم. این مساله برای ورزش هم صادق است . روزی که حس ورزش نداریم ، همان روز زمان ورزش کردن است.

آمادگی جسم و روان یک نوازنده همیشه باید عضلاتش آمادگی تمرین و اجرا برای چند ساعت متوالی را داشته باشد. این کار مستلزم داشتن بدنی ورزیده می باشد و برای این منظور ورزش، جزئی الزامی از کار موسیقی است. (البته موسیقیِ جدی که تکنیک قابل قبول و سرعت از آیتم‏های آن می باشد). همچنین نحوه تمرین باید به گونه ای باشد که توانایی یک عمر نوازندگی را به دنبال داشته باشد. بعضی ورزش‏ها و حرکات ممکن است برای یک ورزشکار مناسب باشد، ولی می تواند برای یک نوازنده آسیب رسان باشد. حرکات ورزشی نامناسب و نیز تمرین موسیقی بد و نادرست به مفاصل فشار می آورد و حتی ممکن است باعث بد شکل شدن انگشتان شود و یا بیماریهای مزمن نوازندگی را به وجود آورد، به نحوی که دیگر نتوان ساز نواخت. یک موسیقیدان علاوه بر داشتن بدنی ورزیده باید از نظر روانی دارای فکری آزاد و راحت باشد. زمانی که برای تمرین موسیقی به اتاق می رویم باید در را به روی کل دنیا ببندیم. با تمرینات مدیتیشن و ریلکسیشن و خود هیپنوتیزم می توانیم از نظر روانی ذهن خودمان را از مشکلات پیرامون منفک کنیم و خودمان را آماده تمرین و یا اجرا بنماییم. تغذیه مناسب چه غذاهایی قبل از تمرین باید بخوریم و چه غذاهایی نخوریم ؟ قبل از تمرین ، ماست نباید خورد زیرا به علت دارا بودن اسید لاکتیک باعث شلی عضلات می شود همچنین الکل ،نیکوتین ،مواد مخدر و یا هر چیزی که سطح هوشیاری و تمرکز را پایین بیاورد.( هرچند ممکن است ابتدا به صورت مقطعی باعث افزایش هوشیاری گردد). مصرف پروتئین ، عسل ، ژله ، میوه جات ، شیر و ماست (درطول روز و نه قبل از اجرا) ، پاچه گوسفند . (گوشت گوسفند هم بهتر از گوشت گوساله است زیرا گوشت گوساله طبع سرد دارد و باعث خمودی می گردد.) می تواند به عملکرد بهتر مفاصل و انرژی افزایی کمک کند. نکته ۱ : قبل از تمرین دستها را با آب گرم یا روغن بچه ماساژ میدهیم. با دست سرد هیچ وقت ساز نزنیم زیرا به عظلات آسیب می رساند. همچنین در جایی هم که دستمان گرم نیست هیچگاه قطعات تکنیکی نزنیم. نکته ۲ : یک دفتر درست می کنیم تحت عنوان دفتر تمرین روزانه . این کار تاثیر خوبی در ادامه کار دارد حتی اگر نام دفتر را روی جلد ، خوش خط تر بنویسیم یعنی کار را جدی تر گرفته ایم. نکته ۳ : استفاده از آینه می تواند به عنوان یک مربی اشکالات ما را هنگام انجام حرکت های اضافی دست و بدن نشان دهد. روش تمرین موسیقی – اول تمرینات ساده راست و چپ به مدت ۵ دقیقه انگار که اولین روز است که ساز را شروع کرده ایم. – بعد تمرین ریز به مدت ۱۰ دقیقه. دو دقیقه استراحت. (بهتر است در این زمانِ کم که فرصت دراز کشیدن نیست ، ساز را کنار بگذاریم دستها را رها کنیم و نفس عمیق بکشیم از شکم به نحوی که ریه ها از پایین به بالا از هوا پر شوند و بعد عمل بازدم را به نرمی و آهستگی انجام دهیم). زمان استراحت کم و زیاد نشود و استراحت کامل باشد (نه تلویزیون نه تلفن …) نقش استراحت ،حتی زمانی که سرشار از انرژی هستیم و بی نیاز از استراحت خیلی اهمیت دارد زیرا به نظم عادت می کنیم و ذهن موسیقیدان باید منظم باشد. ده دقیقه تمرین اتود در گام‏های مختلف (اگر زمان محدود تری داشتیم ، گام درسی که قرار است تمرین کنیم را می زنیم.) فاصله سوم ها و فاصله چهارم ها بعد نتها را سه تا سه تا می زنیم بعد چهارتایی ها بعد اتود هایی که پرش دارند و تریل دارند. پنج دقیقه استراحت کامل ( روی زمین دراز می کشیم، چشمها بسته و بدن رها با نفسهای آرام و عمیق) – مرور درسهای مهم و مطلب دار گذشته. – تمرین مطالب جدید. یک چهارم زمان به درس هفته قبل تر اختصاص می یابد و سه چهارم به درس این هفته. – آخر تمرین هم ۲۰ دقیقه یا نیم ساعت با ساز بازی می کنیم. چیزهایی می زنیم که نزده ایم و جاهایی می‏‏رویم که نرفته ایم. این کار تفکر واگرا را تقویت می کند و باعث افزایش خلاقیت می شود. با این تجربیات نوازنده صاحب سبک می شود. با این شیوه دستها آسیب نمی بیند و تکنیک توسعه پیدا می کند.

نحوه تمیز کردن ویولن ایده‌آل‌ترین پارچه برای تمیز کردن پیانو پارچه‌های کهنه ابریشمی، کلینکس یا کتان می‌باشند که در این بین جنس کتان اولین گزینه انتخابی خواهد بود. ۱. فضاهای باریک شکاف‌های f و خرک را می‌توانید با کمک از یک تکه کاغذ نازک تمیز کنید. ۲. برای جلای ویولن از روغن جلای بسیار مرغوب استفاده کنید. دقت داشته باشید به هیچ وجه روغن نباید در چوب نفوذ کند. ۳. سطح سیم‌ها را با مواد مخصوص string cleaner تمیز کرده و در صورت عدم دسترسی به این مواد به یک تکه پارچه نرم بسنده کنید. ۴. برای تمیز کردن سیم‌ها از به‌کار بردن مستقیم الکل با غلظت بالا پرهیز نمایید. زیرا احتمال چکیدن آن بر سطح ساز و صدمه به رنگ بدنه وجود دارد. همچنین بسیاری از سیم‌ها بر اثر استفاده از الکل به شدت مستهلک و آسیب‌پذیر خواهند شد. ۵. چوب آرشه را با الکل پاک کرده و دقت کنید که رطوبت به موی آرشه نرسد. ۶. پس از هر بار اجرا، با استفاده از دستمال کاغذی یا دستمالی نرم و لطیف گرده‌های کلیفون موجود روی صفحه رزونانس را پاک کرده و گرده‌های موجود روی گریف و سیم‌ها را نیز با استفاده از انگشتتان از بین ببرید.

نگهداری ساز در جعبه مخصوص ویولن زمانی که از ویولن خود استفاده نمی‌کنید می‌توانید با قرار دادن آن درون محفظه با کیفیت و محکم از بروز آسیب‌های احتمالی در اثر غفلت و سهل‌انگاری جلوگیری نمایید. کیف یا جعبه ساز شما باید از داخل دارای فنربندی باشد تا در صورت رها شدن ساز از دستتان میزان آسیب وارده به کمترین حد ممکن کاهش یابد. همچنین مکان‌هایی مانند پشت در اتاق خواب یا کنار و پشت چوب لباسی نمی‌توانند مکان‌های مناسبی برای تامین امنیت ساز شما باشند. تمیز نگه داشتن ویولن دائما ویولن خود را تمیز کنید و سعی کنید نهایت دقت و ظرافت را در این زمینه به‌کار ببرید. به هیچ وجه اجازه ندهید گرد و خاک، غبار، کلیفن یا صمغ روی بدنه ساز شما جمع شود. ویولن خود را به‌طور مستمر و به نرمی تمیز کنید. وجود گرد و غبار روی سیم‌ها و درون مکانیسم ویولن در طول زمان باعث ایجاد اختلال و در نهایت کاهش کیفیت صدای ساز شما خواهند شد.