ساز دف یکی دیگر از ساز های کوبه ای ایرانی است که در آموزشگاه موسیقی داروک تدریس می شود.
اين ساز شبيه به دايره ولي بزرگتر از آن است. چنانکه از کتابهاي موسيقي و نوشتهها و اشعار بر ميآيد، در دوره اسلامي ايران، اين ساز براي پشتيباني از ساز و حفظ وزن به کار ميرفته و رکن اصلي مجالس عيش و طرب و محافل اهل ذوق وعرفان بوده که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به کار ميبردند. در کتابهاي لغت در معني دف يا دايره مينويسند: آن چنبري است از چوب که بر روي آن پوست کشند و بر چنبر آن حلقهها آويزند. در قديم براي آنکه طنين بهتري داشته باشد روي دف پوست آهو ميکشيدند. این ساز بسیار شبیه به ساز دایره است اما با آن تفاوت هایی دارد.